Bij het opstarten van ons bedrijf kwam de melkproductie langzaam op gang. We begonnen met 1 geit en vervolgens kwamen daar per week een paar geiten bij. En wat doe je dan met de melk? Langer dan 3 dagen kan je deze niet gekoeld goed houden.
De eerste periode molk ik alleen mijn vriendinnetje met de hand. Dat is die geit die mij een liefdesbokje heeft uitgedeeld (1-0 voor de geit). Haar melk dronken we. Maar ik vond het ook leuk om hier dingen mee uit te proberen.
Zo maakte ik zelf yoghurt en kwark. Dit kostte in het begin best veel tijd en geduld. Maar na een periode had ik het yoghurt-proces onder de knie. En aten we deze niet alleen zelf, maar verkochten we deze ook aan familie en vrienden. Want het is zonde om onze melk weg te laten lopen toch? Zoals een echte Nederlander zijn we wel zuinig he! En bovendien, het is gewoon jammer om niks te doen met goede melk.
Na een periode werden de liters meer. Daar was niet meer tegen te verzuivelen naar yoghurt of kwark. Zo ontstond het idee om de melk zelf te verkazen.
Nico zijn ome Dick heeft in het verleden graskazen gemaakt. En ook neef Hans Borst heeft in het verleden geitenkaas gemaakt. Dus de kennis en de middelen zitten in de familie. Nico belde zijn ome Dick op met de vraag of hij deze spullen nog had en of hij wilde helpen. “Tuurlijk, ik ben er morgenochtend.”
Zo gebeurde het dat we ruim 300 liter melk stonden te verkazen met Ome Dick – ruim 80 jaar – en broer Dick, Nico en ikzelf. Leuk om dit proces met de mannen aan te gaan.
Het snijden van de kaas, persen, laten pekelen om vervolgens te laten rijpen. Dit laatste proces gebeurde bij ons in de kelder. Het keren en coaten werd een dagelijkse handeling. Wat was het spannend of het lukte.
Nou dat was inderdaad het geval. Maar niet wij namen de eerste hapjes, maar… onze ongewenste gasten. Signalement: klein en grijs, vier pootjes en een snuitje met kleine tandjes. Deze hebben op een avond de eerste proefronde ondernomen. En hadden meerdere hapjes uit onze kazen genomen. En niet uit een kaas, maar uit al onze kazen. Grrrrrrrrr!
Geen goede plek dus. We hebben de kelder ontdaan van onze ongewenste gasten en een andere plek gezocht voor onze kazen. Hierna hebben we een nieuwe lichting kazen gemaakt en deze zijn door het hele proces gekomen. Zonder ongewenste voorproevers.
Wat smaakt het lekker om je eigen kaas na een paar weken te mogen proeven. En ik voel mij trots dat ik deze mag verkopen. Het is fijn om een eigen product te kunnen maken van de melk van onze eigen geiten.
Wie weet word ik naast een geitenboerin ook nog een kaasmeisje? Iets om zeker over na te denken!